Profesjonalna opieka dla seniora
Naszych opiekunów cechuje profesjonalne podejście do opieki. Zależy nam by jak najdłużej zachować niezależność fizyczną i psychiczną osób, którymi się opiekujemy, oraz na polepszeniu jakości życia osób starszych, chorych i niesamodzielnych. Dlatego ważne dla nas jest angażowanie osób starszych, chorych i niesamodzielnych w opiekę nad nimi, dbałość o wzbogacenie ich życia. Istotnym jest wsparcie w utrzymywaniu pasji i rozwój osobisty.
Poniżej przestawiamy 5 istotnych zasad w podejściu do podopiecznego, które profesjonalny opiekun seniora powinien wziąć pod uwagę:
Opiekun i podopieczny uczą się od siebie nawzajem
Należy mieć na uwadze, że osoby z choroba Alzheimera lub innymi formami demencji, mimo choroby nadal mogą nie tylko czerpać przyjemność z wykonywanych dotychczas zajęć, ale mogą również przez posiadanie określonych umiejętności wnosić wkład w życie innych.
Dla przykładu, jedna z podopiecznych, Pani Stanisława potrafiła doskonale szydełkować, tym samym zaraziła swoją pasją osobę, która zawsze pragnęła poznać tajniki szydełkowania, jej opiekunkę. Radość I satysfakcja wynikająca z możliwości podzielenia się wiedzą była dla podopiecznej niezmiernie motywująca. Dała jej poczucie, że jest osobą potrzebną innym, tym samym ma możliwość kontynuacji tego co naprawdę lubi, natomiast opiekunka zyskała szansę nauki szydełkowania.
Proste przyjemności to klucz do szczęścia
Zaburzenia zdolności fizycznych u osób starszych lub chorych mogą uniemożliwiać kontynuację wykonywania ulubionych czynności. Opiekun powinien przyjąć takie podejście w stosunku do swojego podopiecznego, by umożliwić mu w jak najlepszy sposób wykonywanie czynności, które przynoszą mu przyjemność i satysfakcję. Daje to możliwość zachowania większej niezależności i godności podopiecznego.
Doskonałym przykładem jest historia Pana Henryka, który był zapalonym pływakiem, a choroba Parkinsona uniemożliwiła mu dalszy, systematyczny udziału w zajęciach pływania. Jednak jego opiekun był zdeterminowany szukaniem alternatywnego zajęcia dla podopiecznego, podpytywał znajomych i rodzinę o zajęcia, które Pan Henryk lubił robić w młodości. Dowiedział się, że wędkowanie było również jego pasją, dlatego zorganizował dla niego dwa razy w tygodniu wyprawy nad jezioro w celu wędkowania. Łowienie ryb zastąpiło treningi pływackie i pozwoliło na odkrycie nowej pasji, tym samym dało dużo zadowolenia Panu Henrykowi.
Nie zaszkodzi mała spontaniczność
Opiekując się osobami starszymi i chorymi często poddajemy się rutynie, nie tylko z wygody, ale często z zamiarem stworzenia przewidywalnego, spokojnego środowiska dla podopiecznego. Wykonywanie ciągle tych samych zadań może okazać się nużące i wytworzyć mechanizm uzależnienia się osoby potrzebującej opieki od opiekuna. Spontaniczne działania mogą jednak wnieść do życia trochę inności, różnorodności, podekscytowania, i oczywiście lepszego samopoczucia u osoby starszej chorej, lub niesamodzielnej. Może to być zmiana dotychczasowej trasy spacerów, wprowadzenie nowych zabaw i gier, lub zaproszenie przyjaciela osoby, którą się opiekujemy na poczęstunek, czy spontaniczne zorganizowanie wycieczki do lasu.
Postawa “można zrobić”
Opiekun powinien skupić swoją uwagę na mocnych stronach i możliwościach, a nie na ograniczeniach osoby, którą się opiekuje. Ważny jest wywiad z osobą starszą, chorą, oraz jego rodziną w celu zebrania informacji takich jak: zainteresowania podopiecznego, jego aspiracje, czy doświadczenia. Osoby, które lubiły większość swojego czasu spędzać poza domem np. w klubach, kawiarniach, na zakupach, zwiedzaniu na pewno nie będą czuły się komfortowo, gdy cały swój czas będą spędzały w jednym miejscu a mianowicie w domu. Rola opiekuna powinna również polegać na znalezieniu odpowiednich form realizacji tych czynności, które przynosiły niegdyś podopiecznemu zadowolenie. Na przykład, kiedy Pan Włodzimierz zachorował zeszłej zimy i był zmuszony kilka miesięcy siedzieć w domu, czuł się bardzo niespokojny i samotny. Jego opiekun jednak znalazł w pobliżu małą kawiarenkę, gdzie zaczął systematycznie chodzić z podopiecznym. Nastrój starszego Pana zaczął się diametralnie zmieniać, czuł się lepiej, był pogodniejszy, spokojniejszy i czuł się mniej samotny. Oczekiwał na moment wyjścia do kawiarni, gdzie miał okazję wypić kawę, poczytać gazetę w szerszym gronie osób.
Dostosowanie się
Słuchaj i obserwuj podopiecznego. Znalezienie złotego rozwiązania w sytuacji kiedy osoba starsza lub chora czuje się bezradna i samotna nie jest łatwe. Warto jednak jest szukać takich rozwiązań, które pozwolą na zrozumienie potrzeb osoby, którą się opiekujemy. Błędem jest zaprzeczanie podopiecznemu w sytuacjach, kiedy on przekonany jest o swojej racji.
Dla przykładu Pani Anna, która cierpi na demencję często powtarza, że potrzebuje wrócić do swojego domu w Warszawie, ponieważ tam czekają ją obowiązki. Opiekun powinien przyjąć postawę zupełnego dostosowania się do podopiecznego tak by, nie wprowadzać go w stan dezorientacji. Może przytakiwać, a nawet podpytać o rodzaj zadań i obowiązków, które osoba starsza potrzebuje dopełnić w stolicy.
Taki rodzaj opieki pozytywnie wpływa na obopólną współpracę: opiekun zapewnia najwyższy standard opieki i szanuje życzenia podopiecznego, a ten czuje się spełniony i zaangażowany we własną opiekę.
Podsumowując:
Opiekunowie naszego zespołu dbają o:
- wspólne przyrządzanie posiłków, gotowanie,
- dostosowanie ćwiczeń i zadań do osobistych umiejętności,
- elastyczność i spontaniczność w działaniach,
- podtrzymywanie pasji,
- dostarczanie prostych przyjemności,
- szacunek i zrozumienie wyborów,
- wspólne zaangażowanie,
- nie wprowadzanie rutyny.
Warto też zainteresować się naszą ofertą → Kompleksowa wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego